Odbudowa pasieki
Zaspałem z notatkami pasiecznymi, a pomimo, że dokładałem starań, aby do
pszczół nie jeździć (praca nad przywróceniem dzieci do szkolnej
rzeczywistości po ponad roku tak zwanej nauki zdalnej zajęła nas prawie bez
reszty), to przecież starałem się trzymać rękę na pulsie. Przynajmniej po
to, aby naturalną tendencję pszczół do rojenia wykorzystać na swoją
korzyść.
=>
http://pasieka.smirnow.eu/obrazki/pszczelarstwo/2021-06-31/2021-06-04_DOB_03_Zar
oslo.jpg DOB zarosło [IMG]
Anomalie pogodowe sprawiły, że pszczółki, choć rozwijały się z siłą
wodospadu, to trochę opóźniły rójki. Tegoroczna aura coraz bardziej
przypomina mi jednak powrót do miejscowej normy sprzed wielu lat. To ostatnia
dekada z okładem była odchyleniem na rzecz suszy. Teraz jest właśnie tak,
jak powinno być - rośliny rosną jak oszalałe, a pszczoły po nich latają -
właśnie tak samo.
(A ja w tym roku postanowiłem nie brać miodu!)
=>
https://pasieka.smirnow.eu/obrazki/pszczelarstwo/2021-06-31/2021-06-04_ROB_04_Ro
jka01+Inwentaryzacja.jpg Rójka na ROB [IMG]
Obfitość tegoroczna objawiła się nie tylko na pszczołach, ale też na
mniej porządanych stworzonkach, które rozmnażały się jak szalone. Motylica
np. założyła kokon w gnieździe USB w moim laptopie.
=>
http://pasieka.smirnow.eu/obrazki/pszczelarstwo/2021-06-31/2021-06-09_DOM_01_Mot
ylica_USB.jpg Motylica w USB [IMG]
Na przeznaczonym do likwidacji pasieczysku zdarzyło mi się chyba jakoś nie
dopilnować miski karmieniowej, która opadła na trawę i napełniła się
deszczem. Obfitość tegoroczna sprawiła, że wkrótce w niej pojawiły się
traszki. Co pokazuje, jak wielka jest siła natury. Tak wielka, że (i tu niech
każdy sobie wybierze):
- gdyby jej nie przeszkadzać, to by nas pożarła bez zakąski
- wystarczy jej nie przeszkadzać, sama się odbuduje
=>
http://pasieka.smirnow.eu/obrazki/pszczelarstwo/2021-06-31/2021-06-04_POD_04_Tra
szki.jpg Traszki POD [IMG]
Tak czy owak, dzięki pewnemu opóźnieniu rojenia, zdołałem jednak
przejechać się po pasiekach i sprawdzić te nędzne resztki pszczół, które
mi pozostały po zimie. A po sprawdzeniu: podzielić. W ten sposób praktycznie
dwoma podejściami odbudowałem pasiekę niemalże do stanu sprzed zimy.
Niemalże. A resztę załatwił sezon rojowy.
Wyroiła mi się ostatecznie tylko jedna rodzina. Nie wiem, dlaczego właśnie
ona, bo na wiosnę wcale nie wyglądała na petardę. Różne takie tam
pogwarki kibiców, że niby skrajna w rzędzie, tutaj też się nie liczą, bo
była jedyna w rzędzie i na całym toczku. Ale że po wyrojeniu była wciąż
całkiem spora, i tak ją podzieliłem. A potem zaopatrzyłem w matki kupne te
odkłady, które jednak nie mogły się pochwalić zdolnością nalania z
pustego w próżne. Od czasu do czasu wypada coś zamówić u miejscowego
chowacza matek, bo inaczej nie będzie miejscowego chowacza matek.
=>
http://pasieka.smirnow.eu/obrazki/pszczelarstwo/2021-06-31/2021-06-04_POD_03_Jed
yna_zeszloroczna.jpg POD jedyna zeszłoroczna [IMG]
Tak szczerze mówiąc, to w tej całej biedzie znalazłem jakiś pozytyw:
otóż padły mi wszystkie rodziny na ramce wielkopolskiej i już widziałem to
ognisko, które zakończy ten etap mojego pszczelarskiego życiorysu i pozwoli
ograniczyć się do zaledwie dwóch ramek (dadanowskiej i zanderowskiej). Ale
rójki przekreśliły ten piękny plan.
=>
http://pasieka.smirnow.eu/obrazki/pszczelarstwo/2021-06-31/2021-06-21_DOM_05_Jed
nak_dwie_rojki.jpg Jednak dwie rójki [IMG]
Ponieważ nie bardzo miałem ochotę zbierać porozstawianego tu i ówdzie
sprzętu pszczelarskiego, stworzyłem dosłownie dziesiątki dobrze
wyposażonych komórek do wynajęcia dla rójek. Co przyniosło spodziewane
efekty. Np. na pasieczysku ROB udało mi się zrobić 4 odkłady z dobrze
upasionej zeszłorocznej rójki (czyli razem wyszło 5 uli), a do tego drugie 4
rójki wprowadziły się do pustostanów.
=>
http://pasieka.smirnow.eu/obrazki/pszczelarstwo/2021-06-31/2021-06-21_DOM_06_Pan
oramka.jpg Zarośnięte POD [IMG]
Ochota, nie ochota, ale 2 pasieczyska poszły do likwidacji. Jedno już
pozbierane, drugie zaskoczyło mnie powodzeniem w łowieniu rójek: kiedy
zajechałem tam z przyczepką, aby wykonać pierwszy transport, stwierdziłem,
że te właśnie ule, które zamierzałem zabrać, zostały zasiedlone. Po
wywiezieniu stamtąd odkładów na miejscu pozostały więc trzy dość
wypasione jednostki.
=>
http://pasieka.smirnow.eu/obrazki/pszczelarstwo/2021-06-31/2021-06-12_DOM_03_Odk
lady_lewe.jpg DOM odkłady lewe [IMG]
Uczynione na zewnętrznych pasiekach odkłady przywiozłem pod dom, a
następnie dokonałem podziałów wśród miejscowej ulowni w liczbie czterech
jednostek, które dożyły do czerwca. Jedna zdążyła się wykruszyć w maju,
czego się zresztą spodziewałem obserwując, jak raźno wokół niej krążą
szerszenie. Postawiłem na jej miejscu solidny odkład czteroramkowy. Jeżeli
nie przeżyje tej zimy, uwierzę w zaklęcia Jacka Merca z pasieki Polisz
Miód, który twierdzi, że są takie miejsca na kuli ziemskiej (z
dokładnością do pół metra), na których ul postawiony rozwija się jak
szalony. I też takie, na których postawiony zdechnie zawsze i z dobrą
gwarancją skutku. I nie zawsze się da rozpoznać, które miejsce jest dobre,
a które złe. Cóż, jeszcze mam za krótki staż pszczelarski, żeby się
wypowiadać w tej materii. Zatem pozwólmy sobie na taki mały, anegdotyczny
eksperyment.
=>
http://pasieka.smirnow.eu/obrazki/pszczelarstwo/2021-06-31/2021-06-12_DOM_02_Odk
lady_prawe.jpg DOM odkłady prawe [IMG]
W tym odcinku nie zamierzam zamieszczać podsumowania poszczególnych toczków,
ponieważ ogólne tegoroczne bałaganiarstwo nie sprzyja prowadzeniu ścisłej
ewidencji. Teraz zresztą i tak nie ma to większego znaczenia. Jakąś
radość mi sprawia, że udało się zrobić kolejne podejście do dzielenia
potomków po łukaszowych P18, które robotne i złośliwe, ale jednak wydają
się na razie bardzo odporne. Pomimo słabych efektów prób ich namnażania,
przecież wśród tych 7 pni, które dotrwały do połowy maja, aż 2
pochodziły właśnie od Pasieki Łapa[1], z zaledwie jednej matki, którą
kiedyś dostałem pocztą i która przetrwała u mnie trzy sezony bez leczenia.
Dziękuję Łukasz.
📅 sob 31 lipca 2021